Ο τρελός

Ένα τραγούδι ωραίο, με παραστατικές εικόνες, μα συνάμα λυπητερό, είναι το τραγούδι "Ο Τρελός", το οποίο θα παραθέσω στη συνέχεια. Οι στίχοι έχουν γραφτεί από το Λευτέρη Παπαδόπουλο και η μουσική από το συνθέτη Μίμη Πλέσσα. Το τραγούδι βρίσκεται στο δίσκο "Ο Δρόμος". Στο δίσκο αυτό, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, με τους στίχους του, αποτυπώνει εικόνες και μνήμες από τα παιδικά του χρόνια, στη γειτονιά που έμενε, στο κέντρο της Αθήνας.

Πρέπει να αναφέρω, ότι ο φιλόλογος που είχα στη Β' Γυμνασίου, κύριος Βωβός, μας είχε πει γι' αυτό το τραγούδι, όταν διδαχθήκαμε το κείμενο "Χαλασμένες γειτονιές" του Κοσμά Χαρπαντίδη, στο βιβλίο της λογοτεχνίας. Το κείμενο περιγράφει τις αναμνήσεις του συγγραφέα από την πόλη του, την Καβάλα, όταν ήταν παιδί, σε αντιπαραβολή με τη σύγχρονή της εικόνα. Η αναφορά είχε γίνει για το απόσπασμα:

"...Το βράδυ πάλι γινόμασταν συμμορίες και τρέχαμε μ' ένα εεεεεε πίσω από σκυλιά που κουτσαίναν κι έναν τρελό που φορούσε φουρκέτες στο κεφάλι, ενώ οι μεγαλύτεροι μας τρόμαζαν με ιστορίες μακάβριες κάτω από τις σκοτεινιασμένες καμάρες..."

Ο ΤΡΕΛΟΣ

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Μίμης Πλέσσας

Είχε μιαν απλή καρδιά
και τον λέγαν Γιάννη
κάθε που ‘πεφτε η βραδιά
βγαίναμε σεργιάνι
στον γαλάζιο ουρανό
Θεέ μου πώς πονώ

Τον φωνάζανε τρελό
κάτι καλοπαίδια
του κρεμάγαν στο λαιμό
άδεια τενεκέδια
και τον δέρναν στο στενό
Θεέ μου πώς πονώ

Η απλή του η καρδιά
πια δε θα στενάζει
Του την κλέψαν τα παιδιά
για να κάνουν χάζι
μια βραδιά στην Αχαρνώ
Θεέ μου πώς πονώ