Για κάποιο λόγο συνέδεσα τους στίχους με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες που προσπαθούν την περίοδο αυτή να περάσουν στην Ευρώπη, για να γλυτώσουν από τη φρίκη του πολέμου στις πατρίδες τους. Κάποιοι τους "υποσχέθηκαν" καλύτερο μέλλον μακριά ("άσπρα πανιά") και τους έκλεισαν το μάτι, αλλά ξεγελάστηκαν από τις δυσκολίες να το φτάσουν και την ανάποδη μέρα, εγκλωβισμένοι σε μια ζωή που μοιάζει με ένα λιμάνι που δεν μπορεί κανείς να φύγει...
(ο καθείς μπορεί να ερμηνεύσει κάποιους στίχους όπως τον οδηγεί η σκέψη του και οι συγκυρίες...)
(ο καθείς μπορεί να ερμηνεύσει κάποιους στίχους όπως τον οδηγεί η σκέψη του και οι συγκυρίες...)
Καράβια αλήτες - 1965
Στίχοι: Φώντας Λάδης
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
1. Κλειώ Δενάρδου
2. Γιάννης Πουλόπουλος
Καράβια αλήτες μας σφύριξαν κάτι.
Μας είπαν ελάτε, μας κλείσαν το μάτι.
Μπροστά μας περνάνε, μα δε σταματάνε.
Τα άσπρα πανιά τους δεν ήταν για μας.
Καράβια περάσαν, χαθήκαν στα βάθη.
Γιατί μας γελάσαν κανείς δε θα μάθει.
Ανάποδη μέρα, τα τράβηξε πέρα.
Σ’ αυτό το λιμάνι δε φεύγει κανείς.
Στο `να μου χέρι το τσιγάρο
μοιάζει με χαμένο φάρο.
Κι άμα θα σβήσει, θα `ρθει μπόρα.
Σχόλασε το γλέντι τώρα.
Εκτέλεση από την Κλειώ Δενάρδου
Εκτέλεση από τον Γιάννη Πουλόπουλο
!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή